vaunt (v.)
15世纪初,“空谈或自夸”,源自盎格鲁-法语 vaunter,古法语 vanter “赞扬,高度评价”,源自中世纪拉丁语 vanitare “吹嘘”,是拉丁语 vanare “说空话”的频率形式,源自 vanus “空的,虚无的”,比喻为“无用的,徒劳的”,源自 PIE *wano-,是 *eue- “离开,放弃,放出”的后缀形式。也是 avaunten “自夸”的缩写(见 vaunt(名词))。相关: Vaunted; vaunting。
最早记录年份: early 15c.
vaunt (n.)
"夸口的话",约1400年,缩写自 avaunt "夸耀"(14世纪晚期),源自 avaunten "夸耀"(约1300年),源自古法语 avanter "夸耀,自夸,以...为荣。"
最早记录年份: c. 1400